Miniaturka #2 ~ Per Aspera Ad Astra.

Hej :)

Miniaturkę dedykuję wszystkim kobietom z okazji naszego święta ;) .

Zapraszam do czytania :*

,, Dobre kłamstwo jest jak magiczne zaklęcie. ‘’ ~ A.H

~*~*~

Ósmy marca dzień jak co dzień. Tak samo rano się wstaje myje i ubiera. Żadna nowość, a właśnie w ten dzień osobniczki płci żeńskiej siedzą jak na szpilkach ciekawe tego co w dzień ich święta wymyślą ich ukochani mężczyźni. Dla tych słabo orientujących się w kalendarzu warto przypomnieć, iż ósmego marca każdego roku przypada święto potocznie nazywane Dniem Kobiet. Pięćdziesiąt procent kobiet na myśl o tym dniu dostaje przypływu podniecenia czterdzieści procent kobiet co roku się głowi co za palant wymyślił tak durne święto, a pozostałe dziesięć procent osobniczek płci pięknej wstaje rano ósmego marca i przeżywa ten felerny dzień w błogiej nieświadomości, że ominęło je coś, co nie ominęło pięćdziesiąt procent kobiet.

Rudowłosa dziewczyna o zielonych przenikliwych oczach zaliczała się stanowczo do tych czterdziestu procent. W przeciwieństwie do nucącej pod nosem jakąś piosenkę Dorcas Meadows. Owa brązowowłosa dziewczyna przeglądała stosy sukienek rozrzuconych po łóżku co chwilę, jednak jakaś sukienka lądowała w kącie, a Meadows coraz bardziej zniecierpliwiona dobierała się również do kufrów swoich współlokatorek. Rudowłosa przypatrywała się swojej przyjaciółce i współlokatorce w jednym znad stronnic pisemka dla młodych czarownic.

- A ty nie masz co robić tylko czytać te bzdety ? spytała podchodząc do łóżka Lily i opierając dłonie na biodrach.

- Jakbyś sama nie czytała tych ,,bzdetów ‘’ – mruknęła Lily.

- Oj, Lily dzisiaj Dzień Kobiet może umówiłabyś się z Jamesem? – spytała, a zielonooka spojrzała na nią jakby była niespełna rozumu … Co z resztą nie byłoby takie dalekie od prawdy.

- Jesteś pewna, że podczas szperania w kufrach i w szafie nie uderzyłaś się w głowę?

- Tak.

- Ale jesteś tak bardzo bardzo pewna? – nie dawała za wygraną.

- Tak!- warknęła Dorcas i opuściła zdenerwowana pokój o jej złości mogły świadczyć drzwi, które omal nie wyleciały z zawiasów.

-Rany, chyba serio uderzyła się w głowę- mruknęła Lily i machnięciem różdżki zasunęła kotary łóżka a spod materaca wyjęła gruby zeszyt z zieloną okładką. Na przodzie widniał złoty napis: ,, Pamiętnik jest własnością Lilyanne Evans (nigdy Potter!) ‘’.

 Otworzyła na ostatnim wpisie:

*Z pamiętnika

Lilyanne Evans*

14 luty 1978 r.

Nie cierpię Walentynek. Z dwóch powodów pierwszy powód nosi imię James i ma rozczochrane włosy drugi powód to po prostu fakt, iż w ogóle Walentynki istnieją. Gdyby nie fakt, iż w tym roku Święto Zakochanych przypada w środę to zaszyłabym się w dormitorium i przez cały dzień nie wychodziła spod kołdry. Pech! .Większość dziewczyn z niecierpliwością wyczekuje tego przeklętego dnia. Gdyby jeszcze było w, nim coś wyjątkowego i niepowtarzalnego. Czternasty luty dzień jak co dzień nic specjalnego się nie dzieje, ale czego oczekiwać można po zwykłym dniu, który niczym się nie różni od innych?... No prawie niczym tylko w ten jeden dzień do roku w powietrzu unosi się różowe i czerwone konfetti w kształcie serc. Wszystko jest różowe i czerwone do obrzydzenia nawet Dumbledore podczas śniadania ubrany był w różową szatę, na której połyskiwały czerwone serca. Żenada jak co roku tak i w tym nie obyło się bez masy kartek Walentynkowych, które ku niczyjemu zdziwieniu dostali Huncwoci. Równe osiemdziesiąt cztery tandetne obrzydliwie przesłodkie karteluszki z kolejnymi wyznaniami miłosnymi na łebka. Jakby w ciągu roku takowych nie usłyszeli. Ledwo wyszłam z dormitorium a wysypała się na mnie z wiadra góra konfetti i czerwone płatki róż… Rany dlaczego Potter to taki bezmózgi kretyn no dlaczego? Na szczęście za kilka miesięcy skończę Hogwart i już więcej nie usłyszę o tym durniu. Walentynkowe śniadanie było najgorsze co mogło mi się dzisiaj przytrafić. Wchodzę niczego nie świadoma do Wielkiej Sali i, gdy tylko drzwi zamykają się za mną talerze ożywają i recytują jakieś durne wymyślone przez Pottera wierszyki, gdyby jeszcze Wypłosz, miał jako taki talent do pisania wierszy… Ale, gdzie tam po raz kolejny zrobił ze mnie pośmiewisko... Ten wierszyk na Merlina.

,,Lily kochanie moje.

Ciągle toczę o ciebie boje.

Jesteś gwiazdą co jasno na niebie świeci.

Każdy chłopak za tobą na księżyc poleci.

A jednak kochasz tylko mnie.

I każdy w Hogwarcie o tym wie. 

Żaden chłopak do ciebie dostępu nie ma.

Bo każdy ze mną ma do czynienia.

Lileńko kochana upadam przed tobą na kolana.

Umów się ze mną a będziemy tańczyć do rana. * ‘’

Do Wypłosza vel Pottera !

Tak, Potter to było bardzo ,,piękne’’, ale zapamiętaj sobie, że tańczyć będę dopiero na twoim pogrzebie. A, tymczasem, znajdź sobie inny obiekt westchnień, bo nie ręczę za siebie i swoją różdżkę leżącą obok. A dobrze wiesz, iż upiorogacki mam perfekcyjnie opanowane najwyżej posunę się do bardziej drastycznego czynu jakim będzie spalenie twojej miotły. Nie Potter to nie groźba to tylko ostrzeżenie. Radzę ci dobrze lepiej będzie jak się do nich dostosujesz, bo jednak nie chcę widzieć twojej twarzy całej w krostach wydzielających nieprzyjemnie pachnącą wydzielinę….

Święty Walenty  patron przeklętych versus  Śnięty Walenty patron walniętych…

Na usta dziewczyny wpłynął szeroki uśmiech niewiadomo co było tego przyczyną. Może słodkie groźbo-ostrzeżenia? A może stający przed oczami obraz przerażonej twarzy Jamesa stojącego przed lustrem, które nieustępliwie wskazywało na to, że twarz Jamesa Pottera łamacza damskich serc została zeszpecona… Taak to na pewno to i jego słodki krzyk:

,,- Evaaans! Co to za cholera, dżuma, wirus, czy jakieś inne cholerstwo…

- To trąd kochanie – odpowiada ze słodkim niewinnym uśmieszkiem, a chłopak robi przerażoną minę. ‘’

Tak to stanowczo, to.

Przewraca jedną stronę, jej wzrok pada na czystą stronę. Zapisać coś? Czemu nie… Wylać wszystkie swoje żale i całe niezadowolenie związane z Dniem Kobiet. Tak to nie jest taki zły pomysł…. No no Evans wybitny pomysł dziesięć punktów dla Gryffindoru.

*Z pamiętnika

Lilyanne Potter Evans*

8 marca 1978 r.

Od lutego do marca żyję w przekonaniu, iż po świecie chodzą tylko i wyłącznie skończeni kretyni ( w razie niedomówień oznajmiam, iż chodzi mi tu tylko i wyłącznie o osobników płci męskiej ). Bo kto wymyślił takie durne święto podczas, którego mężczyźni skaczą w koło wybranki swego serca (o ile mają ją tylko jedną) i omal nie wchodzą jej w wiadome miejsce. Kolejne równie bezsensowne święto, co Walentynki, ale czego się spodziewać po nudnych prostackich mugolach? Osoba, która wpadła na pomysł stworzenia kolejnego dla mniejszości nic nie znaczącego ,,święta’’ jest totalnym kretynem. Skąd moje założenie, że ta osoba nie była płci pięknej? Otóż to bardzo proste… Tylko skończony palant potocznie nazywany delikwentem jest w stanie stworzyć święto dla zrekompensowania kobiecie tego, że przez pozostałą część roku miał ją w głębokim poszanowaniu. A uważam tak bo?  Bo facet z pozoru trudny w obsłudze nie umie się maskować. Nawet taki Potter dał mi świetny prezent na Dzień Kobiet. Mianowicie tydzień temu dał mi oficjalnie spokój i zajął się nową zdobyczą… Natalie Backer największa suką w Hogwarcie. Właścicielka farbowanych blond włosów, pełnej tapety na swej opalonej buźce opaleniznę zaś zawdzięcza długim godzinom w solarium, właścicielka najkrótszych spódniczek więc, gdy mówi ,,mini’’ nie jest to żadnym przesadzeniem. Do niej należą również buty na najwyższym obcasie. No i oczywiście to ona jest przewodniczącą Fanclubu Pottera. Lepiej nie mógł trafić. Tylko pozazdrościć gustu. Szczerze mówiąc trochę brakuje mi tego Rozczochrańca, bo tak czy siak nie czuję do niego tylko tej niechęci, o której tak żarliwie go zapewniałam przez ostatnie pięć lat i pół roku. Nieraz natykam się na niego na korytarzu podczas przerw między lekcjami jemu towarzyszy wiecznie nieodłączna różowa landryna przyczepiona do jego ramienia na ten widok mam ochotę uciec do jakiejś łazienki i nie wychodzić z niej do wieczora. Zazdrość? Ale czy wiecznie niedostępna poza zasięgiem łapsk Pottera Panna Evans może być zazdrosna? . Pewnie, że może zazdrość rzecz ludzką a najważniejszą umiejętnością jest przyznanie się do tego . Zazdrosna Evans rzecz bardzo dziwna nieprawdaż? Jeszcze bardziej nieprawdopodobne jest, że jestem zazdrosna o Pottera ! TEGO POTTERA ! . Prędzej uwierzyłabym w to, że Syriusz jest dzieckiem Ufo niż, że ja kiedykolwiek będę zazdrosna o Pottera. A może ta zazdrość to jakiś skutek uboczny spożywania zbyt dużej ilości czekoladowych żab? Tak to na pewno to … Albo i nie, jakby to był skutek uboczny czekoladowych żab to Peter miałby skrzydła Amora w ręce łuk i strzałę. Tak Lily marz dalej a najlepiej przyznaj się, że czujesz coś do Pottera coś, co nie jest nienawiścią , niechęcią bądź obrzydzeniem. O nie! ten stan, kiedy robiło mi się nie dobrze na widok Wypłosza już dawno minął. A teraz nastąpiły mroczne czasy dla dumy Evans. Duma to ważna rzecz, a gdy nastąpi moment, gdy oficjalnie Evans będzie latać za Potterem duma będzie pogrzebana. Mniejsza o dumę . Oj, Evans , Evans widać, że nie wychodzenie z dormitorium powoduje ostre zaburzenia myślenia. 

,, Zakochanie to także rodzaj magii ‘’ 

Jestem naprawdę nie do końca pewna, czy to nie jest jakieś zaklęcie mieszające w głowie. Lily , Lily , Lily nawet teraz nie umiesz przyznać się do tego, że twoja duma uległa zniszczeniu, gdyż poczułaś coś do tego rozczochrańca … Tak duma cholerna duma Lilyanne Evans….

Na razie pamiętniku .

P.S tak, z drugiej strony to ci nie zazdroszczę , przechowywać żale takiej niedojrzałej idiotki.

Do zobaczenia.

Zamknęła pamiętnik w momencie, gdy do pokoju wpadła Meadows w widocznie już lepszym humorze.

- Co ty taka wesoła? – spytała Rudowłosa z zaciekawieniem przyglądając się przyjaciółce.

- Potter zostawił Natalie Backer!

- No co ty?! – wykrzyknęła dziewczyna.

- Noo a teraz ma nową.

- CO?! Kogo ?

- Melissa Strong.

- Ona ?! tą szmatą to bym nawet podłogi nie umyła! – wykrzyknęła Ruda i zaczerwieniła się po cebulki włosów.

- Lily czy ty aby na pewno dobrze się czujesz? –spytała Brązowowłosa patrząc podejrzliwie na zielonooką.

- Jaa? No … chyba… nie.

- A, więc jak sądzę James?

- James.-przytaknęła.

- No to, na co czekasz? Leć do niego.

- No, nie wiem- odparła niepewnie.

- Lily idź z, nim porozmawiaj, zanim ta cała Melissa sprzątnie ci go sprzed nosa.

- Masz rację! – odparła i wstała z łóżka, po czym podążyła do drzwi, a po chwili za nimi zniknęła.

- Oj Evans , Evans nie nadążam za tobą. – mruknęła i  opadła na poduszki.

~*~*~

Pędziła przez korytarze pytając mijanych uczniów czy nie widzieli przypadkiem Jamesa. A ci patrzyli na nią jak na niespełna rozumu. Evans nigdy sama nie szukała Pottera co najwyżej przed, nim uciekała.. Ale nigdy nie szukała. A jednak raz szukała, ale, wtedy James oberwał porządnym upiorogackiem. W końcu jednak , przez jedne z mijanych okien dostrzegła charakterystyczną rozczochraną czuprynę Rogacza. Przyśpieszyła, jakby James miał gdzieś jej uciec, zniknąć i okazać się tylko sennym marzeniem.

Gdy dobiegła do drzwi niemal brakowało jej tchu. Jednak, mimo to nie zwolniła, biegła dalej przed siebie a wiatr chłostał jej twarz i powodował, że włosy wchodziły jej do ust. Odgarnęła je szybkim ruchem nie przestając biec. Stał tam niczym Bóg. Niczym Bóg, który mógł być jej osobistym Bogiem. Koszula opinała jego mięśnie wyrobione przez kilkuletnie ciężkie treningi quidditcha. Wiatr powodował, że jego włosy targane przez wiatr wyglądały jeszcze bardziej uroczo. O, ile to możliwe.

- Hej James- mruknęła podchodząc wolnym krokiem do chłopaka.

- No… cześć Lily.

- Co tak sam tu stoisz?- spytała w duchu karcąc się za tak denne pytania.

- Czekam na ciebie.

- A skąd wiedziałeś, że tu przyjdę?

- Przeczucie… To jak Evans umówisz się ze mną?

Nie odpowiedziała. Stała jak skamieniała i co mu teraz odpowiedzieć wiedziała, że to co do niego czuła nie było zwykłym zauroczeniem piętnastolatki. Tylko głębszym uczuciem, które następuje po bezcelowym zauroczeniu dorosłej kobiety. Która jednak w pewnych kwestiach przypominała niezaradne dziecko.

- Nie było pytania. To cześć – powiedział i odwrócił się z zamiarem odejścia, lecz zatrzymał go jej cichy głos.

- Nie, czekaj James.

- Na co?

- Umówię się z tobą. Dzisiaj o siedemnastej pod Wielką Salą. – odparła i odwróciła się i odeszła, a James miał ochotę skakać z radości i energii, która go przepełniała.

~*~*~

* Wiersz Jamesa napisałam w całości ja. Więc proszę o to aby go nie kopiować bo trochę się nad nim namęczyłam.

Wiem , miniaturka jest krótka ale nie lubię pisać długich miniaturek :) 

Nowy rozdział mam nadzieję że do 20 marca się z nim wyrobię bo na razie nie mam ani weny ani czasu.

Pozdrawiam 

Mała Czarna ^^

P.S . Jeszcze raz życzę wam udanego Dnia Kobiet.

P.S 2 .  Dzięki za ponad 2000 tys. wyświetleń <3  Jesteście wielcy :**